تلویزیون

این مقاله درباره تلویزیون به عنوان یک رسانه است. برای خود دستگاه ، به تلویزیون مراجعه کنید.
"TV" به اینجا هدایت می شود. برای سایر کاربردها ، به تلویزیون (ابهام زدایی) و تلویزیون (ابهام زدایی) مراجعه کنید.

تلویزیون های صفحه تخت برای فروش در یک فروشگاه لوازم الکترونیکی مصرفی در سال 2008.
تلویزیون ، که گاهی اوقات به تلویزیون یا تلویزیون کوتاه می شود ، یک رسانه مخابراتی است که برای انتقال تصاویر متحرک به صورت تک رنگ (سیاه و سفید) ، یا به صورت رنگی و در دو یا سه بعد و صدا استفاده می شود. این اصطلاح می تواند به یک مجموعه تلویزیونی ، یک نمایش تلویزیونی یا رسانه انتقال تلویزیونی اشاره داشته باشد. تلویزیون رسانه ای گسترده برای تبلیغات ، سرگرمی ، اخبار و ورزش است.

تلویزیون در اواخر دهه 1920 به اشکال آزمایشی خام در دسترس قرار گرفت ، اما هنوز چند سالی نمی گذرد که فناوری جدید برای مصرف کنندگان به بازار عرضه می شود. پس از جنگ جهانی دوم ، شکل بهبود یافته پخش تلویزیونی سیاه و سفید در انگلستان و ایالات متحده رایج شد و تلویزیون در خانه ها ، مشاغل و م institutionsسسات به امری عادی تبدیل شد. در طول دهه 1950 ، تلویزیون رسانه اصلی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی بود. [1] در اواسط دهه 1960 ، پخش رنگی در ایالات متحده و بیشتر کشورهای پیشرفته دیگر آغاز شد. در دسترس بودن انواع مختلف رسانه های ذخیره بایگانی مانند نوارهای بتاماکس و VHS ، درایوهای دیسک سخت با ظرفیت بالا ، دی وی دی ها ، درایوهای فلش ، دیسک های Blu-ray با کیفیت بالا و ضبط کننده های دیجیتال ابر ، بینندگان را قادر به تماشای مطالب از پیش ضبط شده کرده است - مانند فیلم - در خانه با برنامه زمانی خاص خود. به دلایل زیادی ، به ویژه راحتی در بازیابی از راه دور ، اکنون ذخیره سازی تلویزیون و برنامه های ویدئویی نیز در فضای ابری اتفاق می افتد (مانند سرویس ویدیوی درخواستی توسط Netflix). در پایان دهه اول دهه 2000 ، پخش تلویزیونی دیجیتال محبوبیت زیادی پیدا کرد. تحول دیگر حرکت از تلویزیون با تعریف استاندارد (SDTV) (576i ، با 576 خط قطعنامه با هم و 480i) به تلویزیون با کیفیت بالا (HDTV) بود که وضوح بالاتری را ارائه می دهد. HDTV ممکن است در قالب های مختلفی منتقل شود: 1080p ، 1080i و 720p. از سال 2010 ، با اختراع تلویزیون های هوشمند ، تلویزیون اینترنتی از طریق خدمات پخش جریانی ویدئویی مانند Netflix ، Amazon Video ، iPlayer و Hulu ، دسترسی به برنامه ها و فیلم های تلویزیونی را از طریق اینترنت افزایش داده است.

 

 

خرید تلویزیون مارشال

 

 

در سال 2013 ، 79٪ از خانوارهای جهان دارای تلویزیون بودند. [2] جایگزینی صفحه نمایش بزرگ و پر فشار ولتاژ پرتوی کاتدی (CRT) با فناوری های جایگزین جمع و جور ، کم مصرف ، صفحه تخت مانند LCD (هر دو با نور پس زمینه فلورسنت و LED) ، نمایشگرهای OLED و نمایشگرهای پلاسما یک سخت افزار بود انقلابی که از اواخر دهه 1990 با نمایشگرهای رایانه ای آغاز شد. اکثر تلویزیون های فروخته شده در دهه 2000 صفحه تخت و عمدتا LED بودند. تولیدکنندگان عمده تا اواسط سال 2010 از قطع CRT ، DLP ، پلاسما و حتی LCD با نور پس زمینه فلورسنت خبر دادند. [3] [4] در آینده نزدیک انتظار می رود LED ها به تدریج با OLED جایگزین شوند. [5] همچنین ، تولیدکنندگان عمده اعلام کرده اند که در اواسط سال 2010 به طور فزاینده ای تلویزیون های هوشمند تولید می کنند. [6] [7] [8] تلویزیون های هوشمند با عملکردهای یکپارچه اینترنت و وب 2.0 در اواخر سال 2010 به شکل غالب تلویزیون تبدیل شدند. [9]

سیگنال های تلویزیونی در ابتدا فقط به عنوان تلویزیون زمینی با استفاده از فرستنده های تلویزیونی با فرکانس رادیویی پرقدرت برای پخش سیگنال به گیرنده های جداگانه تلویزیون توزیع می شدند. متناوباً سیگنال های تلویزیونی توسط کابل کواکسیال یا فیبر نوری ، سیستم های ماهواره ای و از سال 2000 از طریق اینترنت توزیع می شوند. تا اوایل سال 2000 ، این موارد به صورت سیگنال های آنالوگ منتقل می شدند ، اما انتظار می رفت که انتقال به تلویزیون دیجیتال تا اواخر سال 2010 در سراسر جهان انجام شود. یک تلویزیون استاندارد متشکل از چندین مدار الکترونیکی داخلی است ، از جمله تنظیم کننده دریافت و رمزگشایی سیگنال های پخش شده. دستگاه نمایش تصویری فاقد تنظیم کننده ، به درستی مانیتور ویدئو نامیده می شود تا تلویزیون.
کلمه تلویزیون از یونان باستان τῆλε (tele) "دور" و لاتین visio "دید" آمده است.

اولین کاربرد مستند این اصطلاح به سال 1900 برمی گردد ، زمانی که دانشمند روس ، کنستانتین پرسکی ، آن را در مقاله ای که به فرانسه ارائه کرد در اولین کنگره بین المللی برق ، که از 18 تا 25 اوت 1900 در طول نمایشگاه بین المللی جهانی در پاریس

نسخه Anglicised این اصطلاح برای اولین بار در سال 1907 ، زمانی که هنوز "... یک سیستم نظری برای انتقال تصاویر متحرک از طریق سیم های تلگراف یا تلفن" است ، گواهی شده است. [10] این "... به انگلیسی شکل گرفته یا از تلویزیون فرانسه وام گرفته شده است." [10] در قرن نوزدهم و اوایل قرن 20 ، پیشنهادات دیگر "... برای نام یک فناوری فرضی در آن زمان برای ارسال تصاویر از راه دور ، تلفن بود (1880) و televista (1904). "[10]
مخفف TV از سال 1948 است. استفاده از این اصطلاح به معنی "یک تلویزیون" از سال 1941 است. [10] استفاده از این اصطلاح به معنای "تلویزیون به عنوان یک رسانه" از سال 1927 آغاز می شود. [10] منبع